تابستان 1385 - نام تو میخک است

به نام او

اقلیم متروک

شعرم

شبنامه های نقره ای پولک هایی ست

که تکه ،تکه/

روی بام تو می ریزد

ودرصدایم

طعم خوابی دودی ست

درجستجوی باد...

شعرم کناراقلیمی متروک

ازنفسم شماره می سازد

تسلیم بی صدائی خزه و غم...

شبنامه های پولکی شعرم را

امضاء می کنم؛

دردی که در وجودم می آشوبد

زخم بلوغ ساقه ی تنهائی

خواهد شد

درگلدان!

3/4/82

یک نگاه تا باران

خیس و بارانی/ تنم

درحصارسایه های انتظار

این جاده یک فاصله تا غروب را

درخود خلاصه کرده است

تو نیستی /ومی دانی

باران،

در حافظه ام ترک خورده است

من،

پراز خصیصه های تو را داشتنم

دوستم بداربادستی به وسعت باران

که پای آسمان خیس است

ازخوابهایم دریایی!

مراواژه ها می شناسند

تو را این بغض همیشه!

برآینه می نویسم : فریاد

جاری می شود

یعنی؛ ترانه هنوز معنا می شود

واژه ها

چه ساده رها می شوند

دربغضی همیشگی

از نگاهی در باران خیسم!

و می بارم

فاصله ها/ مارامی شناسند

هنوز؛

درشعرم نبض میزنی

به جستجو برخیز!

10/2/83

از کتاب بی زمین تر از درخت

ر ضافلاح(بجنوردی)

سلام مولا ! ...تولدتان مبارک ...شب بسیار زیباییست ... خودتان که می بینید ...همه جا پر از گل و نور وشربت و شیرینی ست .همه جا صدای یا مهدی و هلهله و شادی به گوش می رسد .مردم در خیابان ها با لب های خندان و با نشاط و شادی به این طرف وآن طرف می روند .بوق ماشین های عروس و... پی در پی فضای خیابانها را پر می کند. کو چه ها را با پرچم های مهدی بیا و یا ابا صالح المهدی ادرکنی ...آزین کرده اند .همه منتظر آمدنتان هستند ...از مدتهاپیش تصمیم گرفته بودم برای روز نیمه ی شعبان شعر تازه ای را که برایتان سروده ام در وبلاگم بنویسم تا آنرا بخوانید ...چون می دانم که تمام نامه ها و شعر هایی را که عاشقانتان می نویسند می خوانید ...اما امشب که در کوچه های نور واوج شور و سرور مردم به خانه می آمدم احساس کردم بغض سنگینی گلویم را می فشارد...آسمان قلبم را ابرهای تیره ی دلتنگی فرا گرفت و نم نم باران دیگر نگذاشت مقابل گامهایم را ببینم .چشمانم سیاهی میرفت و چراغهای چشمک زن و نور فشفشه ها در مقابلم تیره وتار شد...حالا که به زحمت به خانه رسیدم می نویسم ...میخواهم بگویم ...و بخوانید و بدانید که چقدر دلم گرفته است.ببینید که قلبم چقدر تند می تپدانگار خیال شکافتن سینه ام را دارد.نمی دانم چقدر طول خواهد کشید این حال تلخ و نخواستنی ...به یاد نیمه ی شعبان پنج سال قبل که .......!و...من با خاطرات روزهای خوب ...تولد شما نازنین را در میان اشکهای جاری جشن می گیرم...و می دانم که تو به جشن کوچکم سرخواهی زد و دستی بر سر م خواهی کشید فقط دستهای مهربان توست که می تواند ابرهای سیاه غصه را برای همیشه از آسمان کوچک دلم دور کند.مولا تو را به خدا .... پیش از آنی که شود دیر به دادم برسید.....با آرزوی ظهور هرچه نزدیک ترشما ...برگ زرد پاییزیتان.

((هو))

((شبهای شعر خوانی من بی فروغ نیست ))

گاهی چنان بدم که مبادا ببینیم
حتی اگر به دیده رویا ببینیم
من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست
بر این گمان مباش که زیبا ببینم
شاعر شنیدنی ست ولی میل توست
آماده ای که بشنوی ام یا ببینیم
این واژه ها صراحت تنهایی من اند
با این همه مخواه که تنها ببینیم
مبهوت می شوی اگر از روزن ات شبی
بی خویش در سماع غزل ها ببینیم
یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم
در خود که ناگزیری دریا ببینیم
شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست
اما تو با چراغ بیا تا ببینیم

محمدعلی بهمنی

***

((ری را))

« ری را » ... صدا می‏آید امشب
از پشت «کاچ» که بند آب
برق سیاه تابش تصویری از خراب
در چشم می‏کشاند.
گویا کسی است که می‏خواند...

اما صدای آدمی این نیست.
با نظم هوش ربایی من
آوازهای آدمیان را شنیده‏ام
در گردش شبانی سنگین؛
زاندوه‏های من
سنگین‏تر.
و آوازهای آدمیان را یکسر
من دارم از بر
یکشب درون قایق دلتنگ
خواندند آنچنان؛
که من هنوز هیبت دریا را
در خواب
می‏بینم.

ری را ری را...
دارد هوا که بخواند.
درین شب سیا.
او نیست با خودش،
او رفته با صدایش اما
خواندن نمی‏تواند.

((نیمایوشیج))

دوستان نازنینم حتما به این نشانی پیش از پایان ماه مبارک رمضان مراجعه کنید.

www.salavaat.com/form.asp

پاییز

کاش چون پاییز بودم... کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

برگ های آرزوهایم یکایک زرد می شد

آفتاب دیدگانم سرد می شد

آسمان سینه ام پر درد می شد

ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می زد،

اشک هایم همچو باران

دامنم را رنگ می زد

وه چه زیبا بود اگر پاییز بودم

وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم

پیش رویم:

چهره ی تلخ زمستان جوانی

پشت سر:

آشوب تابستان عشقی ناگهانی

سینه ام:

منزلگه اندوه و درد و بد گمانی

کاش چون پاییز بودم ... کاش چون پاییز بودم

( از شعر اندوه پرست – دفتر دیوار)

به نام او که به مظلومان وعده ی پیروزی داده است او که یاور بی یاوران است و پناه بی پناهان ... او که با یادش دلها آرام می شود...او که صبرش زیاد است و عدلش فراگیر.......ظلم ظالمان را به سختی پاسخ می دهد و آنها را در قعر دوزخ می سوزاند..........آنچه می بینید تصاویر تانک های فوق مدرن و ضدّ زره مرکاوای اسرائیلی است. تانک هایی که هیچ موشک آرپی جی بر آن ها اثر نمی کند. تانک هایی که اسرائیل بارها به تجهیز خود به آن ها بر خود بالیده است. تانک های تمام اتوماتیکی که حتّی وقتی خاموش باشد و هیچ سرنشینی هم نداشته باشد اگر هر موجود متحرکی از نزدیکی آن بگذرد، به طور خودکار شروع به تیراندازی به سوی آن می کند. تانک هایی که واسطه بسیاری از جنایات رژیم صهیونیستی در لبنان و فلسطین بوده است. تانک هایی که تکنولوژی آن توسط آمریکای مدافع حقوق بشر! به اسرائیل اهداء شده است.

تانک های پیشرفته ای که بخش مهمی از توان و هیمنه نظامی اسرائیل را تشکیل می دهد و ... غافل از اینکه سلاح مؤمنان ایمان بالله است و با قدرت توکل هیچ راهی ناپیمودنی نیست و دربرابر اسلحه مؤمن هیچ اسلحه ای کارگر نخواهد بود.

این تانک ها همان تانک هایی است که جوانان مؤمن حزب الله در طول 12 روز گذشته 12 دستگاه آن را منهدم کرده اند. اینچنین است که می گوییم همه هیمنه پوشالین اسرائیل در هم شکسته است. (لا حول و لا قوّة الّا بالله العلی العظیم)

... و این تازه ابتدای راه است. اسرائیل باید منتظر نمایش های قدرت و عزّت حزب الله در آینده نزدیک باشد.

... باش تا صبح دولتش بدمد

کاین هنوز از نتایج سحر است

چرا که هرگز تخلفی در وعده های خدای قادر نخواهد بود

نویسنده : سید محمدعلی حقدوست... وبلاگ تحقیق

((هو))

سلام من دوباره اومدم.دلم خیلی خیلی خیلی برای نوشتن تنگ شده بود و برای دوستان خوبم.خیلی خوشحالم که می تونم باز هم در کنارتو ن باشم.از همین الان بی صبرانه منتظر شنیدن صدای قدمهاتون هستم ...کوچه ی دلم مشتاق عبورتونه....

هنوزم چشمای تو، مثل شبای پر ستاره ست
هنوزم دیدن تو، برام مثل عمر دوباره ست

هنوزم وقتی می خندی، دلم از شادی می لرزه
هنوزم با تو نشستن، به همه دنیا می ارزه

تا گلی بر سر ایوون تو پژمرد و فرو ریخت
شبنمی غمزده از گوشه چشمان من آویخت

دوری بین من و تو؛دوری باغ و تماشاست
دوری بین من و تو؛دوری ماهی و دریاست

هنوزم چشمای تو، مثل شبای پر ستاره ست
هنوزم دیدن تو، برام مثل عمر دوباره ست